તુમસે પહલે વો જો એક શખ્સ યહાં તખ્તનશીં થા
ઉસકો ભી અપને ખુદા હોને પે ઈતના હી યકીં થા
કેટલાય તાનાશાહો, કેટલાય સરમુખત્યારો, કેટલાય ઘમંડી શાસકો આવ્યા અને ગયા. અહીં જાલિબ સાહેબ જાણે રાજ-સિંહાસન પર બેઠેલા કોઈક આપખુદ શહેનશાહની આંખમાં આંખ પરોવી મૌન પડકાર આપે છે કે તારા પહેલાં જે શખ્સ આ તખ્ત પર આસીન હતો એ પણ તારી જેમ પોતાને અનિવાર્ય, અપરિહાર્ય સમજતો હતો. જોયો એનો અંજામ ? આજે અહીં તું છો. કાલે ?
કંઈ પણ, કોઈ પણ શાશ્વત નથી. સમય સિવાય.
