સાત કે સો જનમ નથી જોઈતા.
સાત ઘડીમાં આપી શકે એવી સાત નિશાનીઓ જોઈએ...
તારા આગમનની પ્રતીક્ષામાં ઝૂરતો રસ્તો...
તારા સન્મુખ વસંતસમું ખીલતું મારું મુખ...
મારી નીચી નજરને એકટક તાકતી આંખો...
ચિબુકને સ્પર્શી તારા ભણી મને વાળતી તારી તર્જની...
કાયનાત ન્યોછાવર થઈ જાય એવું તારું સ્મિત...
પંખીઓના કલરવે તારે ખભે હું હાથ મૂકું એ ક્ષણ...
અને
એ એક ઘડી જેમાં થંભી જાય તમામ વહેતો સમય
ને અગણિત ઘડીઓનું સામર્થ્ય સમાયું હોય એવું
મારું મસ્તક ચૂમતું તારું
આશ્લેષ...
©અનુ.
