_એક પાંદડું, જીદે ચડ્યું,_
_થયું નિજ પરિવારથી જુદું._
_ઝાડથી છૂટું પડીને એ પાંદડું_
_ખૂબ હરખાય છે,_
_હાશ ! છૂટયા હવે આ ભીડથી,_
_મનથી એ મલકાય છે._
_વાયુ સાથે વહેતું વહેતું_
_આમ તેમ લહેરાય છે,_
_સૃષ્ટિ બહારની ખૂબ સુંદર છે !_
_એને એવું મનમાં થાય છે._
_ઝાડ પર રહ્યાં ચિપકીને_
_ત્યાં આમ ક્યાં રખડાય છે !_
_ત્યાં તો બસ બીજાઓ,_
_મારી સાથે રોજ અથડાય છે,_
_અહીં તો વાયુ સાથે_
_મજેથી ઉડીને જવાય છે,_
_ને ઝરણાની સાથે ખળખળ_
_ગીતો મજાના ગવાય છે._
_પાણી સાથે ઉછળતાં_
_ને કૂદતાં એ મલકાય છે,_
_પણ સુખ ક્ષણભંગૂર છે_
_એ એને ક્યાં સમજાય છે._
_ઝરણાંમાંથી વહેતું જ્યારે_
_કિનારે પહોંચી જાય છે,_
_જાનવરોનાં ખર નીચે_
_જ્યારે ખૂબ રગદોળાય છે._
_પીડાથી કણસતું એ_
_હવે ખૂબ પસ્તાય છે,_
_ઝાડ સાથે જોડાયેલા હોવાનું_
_મૂલ્ય એને સમજાય છે._
_આઝાદી વ્હાલી લાગે_
_પણ મોંઘી સાબિત થાય છે,_
_સંયુકત પરિવાર બન્ધન નહિં_
_પણ જીવનનો સાચો પર્યાય છે._✍️
.
સંયુક્ત પરિવાર સુખી પરિવાર...🌹🌹🌹
(NIJANAND)
