પોસ્ટમેન.
ખાખી ટોપી ને ખાખી કપડાં,
ખભે ખાખી થેલો ને હાથમાં પત્રોનો ઢેલો;
પત્ર, પરબીડિયાં કે કાગળિયાં સરકારી,
મની ઓર્ડર હોય કે લગ્નની કંકોતરી,
લાવે સુખ-દુ:ખના સમાચાર,
ને વાંચી પણ આપે શબ્દોના હાર.
બધા જ જોતાં'તા તેના આવવાની રાહ,
બધાને જ રહેતી'તી તેને જોવાની ચાહ.
વડિલોની આંખો તકતી'તી તેના માટે,
લાવશે મની ઓર્ડર ને સંતાનની ભાળ સાથે.
નવ-વધૂ રહેતી આતુર તેના માટે,
લાવશે સંદેશો તેના પિયરનો સાથે.
જોતી વિરાંગના અનિમેષ તેની વાટ,
આવે કોઈ ચિઠ્ઠી સરહદથી તેને કાજ.
કોઈ'ક જુવાન જાય પૂછતો તેને,
નોકરીના હોય જો કોઈ સંદેશ?
કોઈ માતા પિતા પૂછતાં તેને,
હોય દિકરીના આવવાનાં અંદેશ?
બાળકો પણ શોધતા તેના ટ્રિંગ-ટ્રિંગનો અવાજ,
બધા જ જોતાં'તા તેના આવવાની રાહ.
પણ-
હવે ન રહી એવી કોઈ ચાહ,
હવે ન તકતી એવી કોઈ રાહ.
હવે ન કોઈ જુએ તેની વાટ,
હવે ન સંભળાતો ' પોસ્ટમેન કાકા આવિયા'
એવા બાળકોનો બાદ.
આજના તકનિકી યુગમાં છુપાઇ ગયો ક્યાંક,
પોસ્ટમેન તું,
કૉમ્પ્યુટરના ઈ-મેઈલમાં ને મોબાઈલના મેસેજમાં આજ.
#પોસ્ટમેન