કવિ શ્રી ભરત ભટ્ટ
નદી ખૂબ ગહરી ને કાગઝની કશ્તી
તરે તો પ્રશસ્તિ ને ડૂબે તો મસ્તી !
પ્રથમથી હતી આગ પાણીની વચ્ચે
મેં બોળી હતી આંગળીઓ અમસ્તી!
સવારે જે ચશ્માંથી ઉકલી શકી નહીં ;
સૂરજ ઢળતા થઈ ગઈ એ ઘટનાઓ પસ્તી !
કીડીઓ ગળે જેમ અજગર એ રીતે
ક્ષણો પણ ગળી રહી છે કલ્પોની હસ્તી !
અહીં જંગલો વેન્ટિલેટર ઉપર છે;
આ માણસ ઉગાડે છે ક્રોન્ક્રીટની વસ્તી !
હે, પંડિત ! તું ક્યારેય નહીં થાય સંમત ;
પ્રણામ , શાયરી છે પ્રણયની પરસ્તી!
