എത്രമേൽ
എത്ര ആഴത്തിലാണ് നിൻ്റെ വേരുകൾ
എന്നിലേക്ക് ആണ്ടു പടർന്നത് ..
എത്ര വേഗത്തിലാണ്
നിൻ്റെ
തളിർപ്പുകൾ എൻ്റെ ചില്ലകളിന്മേൽ
വളർന്നു നിറഞ്ഞത്...
എത്ര സൗമ്യമായാണ് നീ എന്നെ ഇത്രമേൽ
മാറ്റിയെടുത്തത് ..
എത്ര ശോഭയോടെ നിൻ്റെ നയനങ്ങൾ എൻ്റെ
ഇരുളടഞ്ഞ വഴികളിലെ പ്രകാശവിളക്കുകളായി
എത്ര അഗാധതയിലേക്കാണു നിൻ്റെ മൗനമെൻ്റെ ഏകാന്തതകളിലെനിക്കു കൂട്ടുവന്നത്..
എത്ര കരുതലോടെ എൻ്റെ പ്രാണൻ്റെ സങ്കടങ്ങളെ നീ തലോടി ഉറക്കി..
എൻ്റെ ഏകാന്തതകളിൽ നീ
മൃദു സംഗീതമൊഴുകും മുളം തണ്ടായി..
എത്ര മനോജ്ഞമായ് സ്വപ്നങ്ങളിൽ മാസ്മരികതയുണർത്തും
നറും നിലാവായി..
എത്ര മീട്ടിയാലും മതിവരാത്ത രാഗമായി
എത്രകേട്ടാലും കൊതിതീരാത്ത ഗാനമായി..
എത്ര സ്നേഹത്തോടെ, എൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ പൂത്തുലഞ്ഞ്..
മനസ്സാകെ സുഗന്ധം നിറച്ച്...
പടവുകളിൽ ആഴത്തിലോടുന്ന വേരുകളോടെ
അഗാധങ്ങളിൽ തണുവിറ്റിക്കും മഞ്ഞു കണങ്ങൾ പോലെ ...
എത്രസൗമ്യമായ് തലോടിയോമനിക്കും ഇളം കാറ്റിനെപ്പോലെ ...
നിൻ്റെ ശ്വാസമൊന്നു പതിയുമ്പോൾ
ഹൃദയ താഴ്‌വാരങ്ങളിലെ സൗഗന്ധികങ്ങൾ
ആകെ പൂത്തുലയുന്നു...
എത്ര ശാന്തമായ് .... എത്ര ചാരുതയോടെ .. മഞ്ഞു മഴതുള്ളികൾ പോലെ ..
