"ના,
નથી હું એ છોકરો જેના સ્વપ્ન તમે એ ટાઢમાં
મખમલના ગાલીચા પર સૂઈને જોયા હતા.
તમે ઓળખો છો મને?
થોભો, થંભો જરા,હું જ કહું વ્યથા મારી.
કૂપનના ઘઉંની રોટલીની સાથે ખરબચડી લોઢી પર
જેની આંગળીઓ પણ શેકાઈ છે,
ફાટેલા સાડલાની કોરમાંથી અંદર છુપાયેલી
એ ચિંતામાંથી હાસ્ય ઝર્યા કરે છે,
એ સાહસિક માની કૂખે મેં જન્મ લીધો છે.
સદૈવ ઉપકાર કરવા છતાં જેને પ્રતિપળે
દગાની સોગાતો મળી છે,
ઇન્દ્રના સ્વર્ગની કામધેનુના દુધથીયે ચડિયાતું
લોહી જેનું કાયમ બળે છે,
એ દર્દના અરીસા જેવા બાપનો હું બોજ છું.
ને મારુ તો ન પુછો તો જ સારું છે.
સતત ઘુંટાતા દર્દથી મારા દેહની દરેક રુવાંટી ખેંચાઈ ગઈ છે,
અનેક શબોના રાખનાં ફાંકડા ભરીને ભૂખ સિવાઈ ગઈ છે.
ને તમે એને પૂછતા હતા કે 'એ છોકરાને કેમ છે?' "
