સ્ટેશન પર ઉતરતા એણે આમ જ લીધું પૂછી,
"હેં દાદાજી, અહિં આવીને આંખો શાને લૂછી?"
સાંભળ ત્યારે, કહીને માંડી દાદાજીએ વાત,
આ ભૂમિએ આપ્યો છે સારા નરસામાં સાથ.
આ સ્ટેશન પર તારી દાદી કૂળવધૂ થઈ આવી,
આ સ્ટેશનથી તારી વ્હાલી ફીયાને વળાવી.
ગાડી પકડી આ સ્ટેશનથી પાપા ભણવા ગ્યા'તા,
આ સ્ટેશન પર જાન વધાવી મમ્મીને લાવ્યા'તા !
આ સ્ટેશનનો આ જ બાંકડો સાક્ષી એ ઘટનાનો,
તારા માટે મેં જોયેલા સઘળા સોનેરી સપનાનો !
સમય સમયનું કામ કરે છે, હાથ વછૂટ્યું ગામ,
પણ એ નક્કી જ હતું , તને ફરવા લઈ આવું આમ !
એ હરિયાળી સમૃદ્ધિમાં ખૂબ ઘટાડો જોયો,
ભાવ વિનાના ચહેરા જોઇ કોરી આંખે રોયો.
જાણું છું કે નવતર ત્યારે આવે, જુનું જ્યારે જાશે ,
એમ છતાં ના ગમતું , મૂળિયાં આ રીતે કોહવાશે !!
જર્જર સ્ટેશન, જીર્ણ બાંકડો, આંખે ખૂંચ્યો એવો,
તારા આ દાદાને વળતો પાંપણ પર પરસેવો.
સ્ટેશન પર ઉતરતાં એણે આમ જ લીધું પૂછી,
"હેં દાદાજી, અહિં આવીને આંખો શાને લૂછી?"
- નેહા પુરોહિત
Neha Purohit
via : Vibhuti Chhaya
