આપ મેળે રાહ સાચી પારખી શકતો નથી.
એટલે તારા વગર ડગલું ભરી શકતો નથી.
કાગળોમાં દીવડા પ્રગટાવી રાખ્યા ક્યારના,
સૂર્યની સામે છતાં તેને ધરી શકતો નથી.
છો ગુમાની લાગું તમને, તે છતાં સાચું કહું,
સાવ ખોટા લોક સામે કરગરી શકતો નથી.
આંખમાંથી આંસુ તો દડદડ વહેતા જાય છે,
દર્દ સઘળા કાળજામાં સાચવી શકતો નથી.
કેમ આવે યાદ તારી આટલી, કોને ખબર?
એકધારું હું મને પણ સાંભરી શકતો નથી.
પીઠ પાછળ ખાઈ લેશે પ્રેમખંજર શોખથી,
પ્રેમ કરવાથી કદી સાજન ડરી શકતો નથી.
આભ લગ મોટા મહેલો છો ચણાવ્યા તે પ્રશાંત,
યાદ મારી એની ભીતર તું ચણી શકતો નથી.
....પ્રશાંત સોમાણી