ઘડીક વાર હોય એ ઘડી પછી જતી રહે
ને રોકવામાં એકને ઘણી બધી જતી રહે.
કબૂલ છે દરદ બધા પરંતુ રુક્ષતા ન દે,
મને ના સાથ આપજે જો લાગણી જતી રહે.
ખભા ઉપર હું ભાર લઇને ચાલતો રહ્યો છું એમ
કે થાકની વ્યથા બધી એ ભારથી જતી રહે.
ફૂલો ભરી દુકાન હોય દેવતાના દ્વાર પર
સુગંધમાં જો લીન થઉં તો આરતી જતી રહે.
સૂકો થઈને પટ પછી બની જ જાય રણ સૂનું
સમંદરોને પામવાને જો નદી જતી રહે.
જવું જ હોય તો પછી તું સ્પર્શ એમ આપ કે
હ્યદયની કોખમાં બીજું હ્યદય રચી જતી રહે.
છે તેજ ત્યાં સુધી હરિફ બધાં જુદા જ લાગશે
સૂરજ ને ચાંદ એક છે જો રોશની જતી રહે.
- પ્રજ્ઞેશ નાથાવત 'પગુ'
