એક માછલી તળાવમાં રહેતી હતી અને નજીકમાં બગલો રહેતો હતો.
માછલી તેના તળાવની સૌથી હોંશિયાર છોકરી હતી, વાંચવામાં ઝડપી હતી, ઘરના દરેક કામમાં હોંશિયાર હતી.
બગલા ઘણા સમયથી તેના પર નજર રાખતો હતો.. તેણે એક દિવસ તેની સાથે વાત કરવાનો પ્રયાસ કર્યો.. જ્યારે માછલીએ તેના પરિવારના સભ્યોને કહ્યું, ત્યારે પરિવારના સભ્યોએ સમજાવ્યું કે પુત્ર, બગલાથી દૂર રહો, તે તને ખાઈ જશે.. છોકરીએ કહ્યું ઠીક છે... પરિવારના સભ્યોએ પણ આ સમજાવ્યા પછી અમારી ફરજ સમજાઈ.
પણ બગલા જાણતો હતો કે માછલીને કેવી રીતે ફસાવવી.. તેની તાલીમ હતી.. તેણે આ બધા વિશે વાંચ્યું હતું.. તે જાણી જોઈને તેની આસપાસ ફરતો હતો.. ક્યારેક તે કેરી ખાય છે, ક્યારેક બેરી, ક્યારેક જામફળ.. માછલી વિચારવા લાગી. પરિવારના સભ્યો. તેથી તેઓ કહે છે કે બગલા બધી માછલીઓ અને જંતુઓ ખાય છે.. પણ આ ખાતું નથી.. થોડા દિવસો પછી બગલાએ ફરીથી માછલી સાથે વાત કરવાનો પ્રયાસ કર્યો.. આ વખતે માછલીએ ધીમે ધીમે તેની સાથે વાત કરવાનું શરૂ કર્યું.. બધા તેણે બગલા વિશે સાંભળેલી વાતો ખોટી લાગી.
તે તેને પ્રેમથી બગદુલ કહેવા લાગી..
કોઈએ સમજાવ્યું હોત તો એ કહેત કે મારો વાંક એવો નથી.
તે માછલી નથી ખાતો..તે મારા અને મારા પરિવારનો આદર કરે છે..તે સ્માર્ટ અને ફેર પણ છે..મારું બગદુલ અલગ છે..
જ્યારે પરિવારના સભ્યોને ખબર પડી તો તેઓએ ગુસ્સામાં માછલીને ઠપકો આપ્યો અને કહ્યું કે આવી ભૂલ ન કરો.
પણ માછલી શિક્ષિત અને હોશિયાર હતી, તે વડીલોના અનુભવ પર નહીં પણ તેની આંખો પર વિશ્વાસ કરતી હતી, કારણ કે તેની સ્થિતિ એવી જ હતી જેવી તે વાર્તાઓ અને ફિલ્મો જોઈને વિચારતી હતી...
પછી એક દિવસ, પરિવારના સભ્યોની સમજાવટ અને ઠપકો પર, તેના પરિવારના સભ્યોને પછાત, સંકુચિત અને અભણ કહીને, તે બીજા તળાવમાં જાય છે અને બગડુલ સાથે રહેવા લાગે છે.
અને પછી એક દિવસ બગલો તેને મીઠું અને મરી વગર ખાય છે...
