શું વેદના શું લાચારી,
બધી દિશાની એકજ બારી
પરિપક્વ બની આગળ વધે
જીંદગી,
દિશા એકજ બધાની.
ઉબડ ખાબડ રસ્તાની ફિકર ન કોઇને,
દોડતી મેરોથોન જીંદગી કાયમ બધાની.
હાફતા, ફાફતા, રમતા, ભમતા,
પરસેવે ભલે નાહતા,
એકજ થાકમાં જીંદગીની દોડ,
બધાની પુરી કરી નાખતા.
ના આન, ના બાનની ચિંતા,
સદાય ચિત પ્રસન ભાવનું
રાખતા,
જીંદગીની ખરા અર્થમાં દોડ બધાની,
"સ્વયમભુ"બદલી નાખતા.
-અશ્વિન રાઠોડ - સ્વયમભુ
