કરું છું હું બંધ આંખ મારી તો ઓથાર લાગે છે,
અનુભવો એવા થયા કે કિનારા મઝધાર લાગે છે.
છલકાતા હતા જામ, જામતી હતી મહેફિલ જ્યાં,
વરસો થયા એ રંગીન જગ્યા પણ ભેંકાર લાગે છે.
તેની શોધમાં એ હદે પાગલ થયા છીએ અમે અહીં,
કરે જો કોઈ જાકારો તો પણ મને આવકાર લાગે છે.
રહી ગયા જે જખમ જીવનભર આ મારા દિલ મહીં,
ભટક્યો છું દવાની શોધમાં, તે મોત ઉપચાર લાગે છે.
એકલતાની હદ ને પાર કરી ને જીવ્યો છું જીવન હું,
આદત એવી થઈ ગઈ, એકલતા જ સંસાર લાગે છે.
દુઃખને જીવનભર જીવવાની એક રીત કહું છું તમને,
થાય જો એ હદબાર તો દિપક પણ મલ્હાર લાગે છે.
તલવારના ઘાવ તો મારી આ છાતી પર દેખાશે તમને,
તમને પીઠ પર જે દેખાય એ કપટી નૈનના વાર લાગે છે.
આમ મનોજ ને દુઆ ન આપો જીવતો રહેવાની મિત્ર,
અંત સમયે આ ઉપકાર પણ મને અત્યાચાર લાગે છે.
મનોજ સંતોકી માનસ
