જવાબદારી નિભાવતાં થાકી જવાય છે;
દુનિયાદારી સંભાળતાં થાકી જવાય છે;
જીંદગી એ ઘાવ લગાવ્યા છે એટલા કે,
હવે એને ભરતાં ભરતાં થાકી જવાય છે;
ખૂણામાં બેસીને રડી લઉં છું ક્યારેક પણ,
રૂમાલ સુકવતાં સુકવતાં થાકી જવાય છે;
સૂરજ, ચાંદ ને તારાની વાત બહુ કરી છે,
અહીં અંધારા સંકેલતાં થાકી જવાય છે;
બાજરી ખૂટે મરવાનું તો છે જ "વ્યોમ"
એ પહેલાં હવે જીવતાં થાકી જવાય છે;
...✍️વિનોદ. મો. સોલંકી "વ્યોમ"
GETCO (GEB)