હવે પોતાની મર્યાદા વળોટી આવવું પડશે;
જળાશયમાં ડૂબીને સાવ કોરાં લાગવું પડશે.
પરિચય માટે ક્યારેય્ નામ કેવળ કામ નહીં આવે;
જરા દરિયાને ઓળખવા ટીપાંને ચાખવું પડશે.
પ્રવાસી આભના છો તો હજી ડર શાનો છે મનમાં!
તમારે પાંખ ફેલાવીને વાદળ કાપવું પડશે.
સંબંધોનાં ફૂલોને સહેજ હસતાં રાખવા માટે;
ભરોસા નામનાં કૂંડામાં ખાતર નાખવું પડશે.
જગતના હર ખૂણામાં હું ફરું છું એટલે કહું છું;
હવે ડગલે ને પગલે સાચવીને ચાલવું પડશે.
જમાનો સહેજ બદલાયો, તમારી દૃષ્ટિ પણ બદલો;
હવે પાણીને જોઈ પાત્રને આકારવું પડશે.
વિધિના લેખ જોયા, કર્મનું ફળ પણ અમે જોયું;
હવે તો બેઉની વચ્ચેનું અંતર માપવું પડશે.
‘પથિક’, સમજી શક્યો એથી જીવ્યો તું સાદગીપૂર્વક;
જગત માટે જીવન તારે હવે શણગારવું પડશે.
- જૈમિન ઠક્કર "પથિક"
