અર્થના કુંડાળાંમાં અટવાય છે ,
શબ્દ રોજેરોજ ગોથાં ખાય છે .
જે ખરેખર બહારથી દેખાય છે ,
એ કશે ના હોય છે , ના થાય છે
તું કહે છે એટલે માની લઉં ,
તું કહે છે એ હંમેશા થાય છે .
કોણ જાણે શું હવે દઈને જશે ?
આ દશા સુખ - ચેન તો લઈ જાય છે .
આંસુઓએ બેધડક પૂછી લીધું,
એ જ રસ્તે કાં ફરીથી જાય છે ?
બહુ ભરોસો રાખશો ના વાત પર
જિંદગી નામે અહીં અફવા ય છે.
આવવા જેવું જ ન્હોતું અહીં સુધી ,
એ અહીં આવ્યા પછી સમજાય છે .
હું બીજું તો શું કહું એના વિશે ?
ખોટ છે , ને ખોટ તો વરતાય છે .
: હિમલ પંડ્યા
