વગડાના વૃક્ષની વેદના

હે માનવી સાંભળ,
નથી આવ્યો તું મને રોપવા,
કે નથી આવ્યો પાણી પાવા.
નથી મારા તરફ તેં ઉંચે જોયું,
કે નથી ખાતર મૂળમાં રેડીયું.
ધરતીનું ધાવણ ધાવીને જ મોટો થયો છું,
તારા માટે જાત વેરીને એક સોટો થયો છું.
જીવન આખું જીવીને આપ્યું દેહનું દાન,
જરૂર પડી શુદ્ધ શ્વાસની,વૃક્ષ ચડ્યું કાન.
તેજલ
#ધરતીનું

Gujarati Poem by Tejal Vaghasiya . : 111510289

The best sellers write on Matrubharti, do you?

Start Writing Now