જીવનના કોઈ પણ તબકકામાં
જ્યાં સુધી તે સમજાય
આના કરતા પણ સારી
રીતે જીવન જીવી શકાય
પણ ત્યાં સુધીમાં
મુઠ્ઠીમાં રેતીની જેમ
જીવન લપસી રહ્યું હોય
ભાગ દોડ કરીને
એકઠી કરેલી ધન દોલત
પોતાને નજર અંદાજ
સાચવેલા સંબંધો,
તેને ભરી રાખીએ છીએ
બંને હાથમાં
કયાંક નીકળી નો જાય
ખોવાઈ ના જાય એનો ભય
ના સમજ્યા આપણે
ભીંસી લે છે,વધારે જોરથી
મુઠ્ઠી માંથી રેત કયારે સરકી ગઈ
મુઠ્ઠી કયારે ખાલી થઈ ગઈ
ખબર જ નો પડી અને
ધમંડમા જ જીવન કપાઈ જાય છે
આપણું જીવન પૂરૂં થઈ જાય છે
