સોળ શૃંગાર પર કવિતા
તું અને તારો શૃંગાર
તારું સિંદૂર
ચમકે પહેલાંની જેમ
મન મારું હરખાય
તારું તિલક
સૂર્ય જેવું તેજ
પ્રકાશ ફેલાવે ચોતરફ
તારી બિંદીઓ
મારી નિંદર ઉડાવે છે
મારા મનને ગમી ગઈ
આંખોનું કાજળ
વાદળો બનીને
મારા મન પર પથરાઇ ગયું
તારી નાકની નથ
જીવનનો રથ
આમ જ ચાલતો જાય
તારા હોઠની લાલી
મસ્ત મસ્તીવાળી
હોશ મારા ઉડાવે
તારા કાનના ઝુમકા
જયારે પણ ઠુંમકે
મારું મન હાસ્ય કરે
તારા ગળાનો હાર
કરે છે પ્રશંસા
મને નજીક બોલાવે
તારા હાથની બંગડીઓ
નાચે છે આંગણું
મન ઝૂમ ઝૂમ થાય
તારી સુંદરતા
ઓ સુંદરી
મે જ પહેરાવ્યુ
ઘરચોડું પહેરીને
થોડું થોડું
તું કેમ શરમાશે
તારા કમર પરનો કંદોરો
તે જયારે તે પહેર્યો
કમર તારી લચકાઈ
તારા પગની પાયલ
કરી દે ઘાયલ
જયારે તું એને ઝણકારે
તારા પગની બિછુઆ
મારી પ્રિય
સાથ મારો નિભાવે
તારા હાથની મહેંદી
મારા વગર
રંગ ના ચઢાવે
ખુશ્બુ તારા તનની
સાંભળે મારા મનની
મારા મનને રિઝાવે
