વેદના
અંતરના ઊંડાણેથી મારે કાઢવી'તી વેદના ,
આંખોના ઉજાસ તળે દબાવી'તી વેદના ;
હોઠોના મલકાતા હાસ્ય પાછળ છુપાવી'તી વેદના ,
બાળપણ ની મીઠી યાદો સંગ દબાઈ'તી વેદના;
હૃદયની લાગણીઓ સંગ ઝગમગતી'તી વેદના;
ક્યારેક ફૂલોના છોડ સમ કરમાઈ'તી વેદના!!
ખટપટ ના ખોળામાં રમતી'તી વેદના;
ઉપાધિ ના ઓળામાં ભમતી'તી વેદના,
વિરહનો વણ ઉકેલ્યો રાખે છે વેદના;
આંખોની ભીનાશ ને તાજી રાખે છે વેદના,
પંખીના કલરવમાં નહોતી દેખાતી વેદના;
પણ કપાયેલા ટહુકામાં તો સમાય'તી વેદના,
પાણી જેમ ગાળીને વાણી સંગ વર્ણવી'તી વેદના;
પણ, ક્યાં બધાને સમજાય છે અંતર-મનની વેદના!!
જીવનના મેઘ ધનુષ્ય માં છલકાતી'તી વેદના,
ખુશીને વિખેરીને મનમાં મલકાતી'તી વેદના;
આ વેદનાના બોજ તળેથી થવું'તું મારે આઝાદ;
સુખદુઃખની ઝંઝટમાંથી છૂટવુ'તું મારે આબાદ,
કુદરતનો અફર ને અતૂટ નિયમ કે,
મળે છે પ્રત્યેકને સ્વ-કર્મ ફળ સમી વેદના!!
વિનવ્યું પ્રભુને કે, કર મને આ ઝંઝાડ માંથી આઝાદ;
કહે પ્રભુ! 'બની જા વૈષ્ણવજન છૂટી જાય આબાદ!!'
- દર્શન સોની