#હેલ્લારો #movie_review
દુર દુર સુધી તળાવએ પાણી ભરવાની કોઈ ને ખુશી હોય? એ પણ રણમાં? જો હેલ્લારો ગુજરાતી ફિલ્મ ના જોઇ હોય તો જવાબ ના જ આવે.
૧૯૭૫ ના કચ્છ ના સમરપુરા ગામની આ વાત. જ્યાં ત્રણ ત્રણ વર્ષથી વરસાદ પડ્યો નથી. વરસાદ આવે એ માટે પુનમે માતાનો ગરબો કરવામાં આવે. માતાને પુરુષો દ્વારા ગરબો કરી રીઝવવા માં આવે. પણ વરસાદ હજી સુધી પડ્યો નથી. એટલે ગામ ની સ્ત્રીઓ દુર દુર સુધી તળાવએ પાણી ભરવા જવું પડે, અને મન મુકીને એક બીજા સાથે સુખ દુઃખની વાતો કરે. હા આ ગામમાં સ્ત્રીઓને ગરબો કરવાનો અધિકાર નથી. આ ગામનો નિયમ છે કે સ્ત્રીઓ દ્વારા માતાનો ગરબો ન કરવો.આવો ખોખલો અને તુછ નિયમ. ગામમાં સ્ત્રીઓને બોલતી પણ ના જોવા મળે. બસ ઘર, ચુલો અને પાણી. આજ સ્ત્રીઓને દુનિયા. કેમકે સ્ત્રી ને કામ કરી પૈસા કમાવાનો પણ અધિકારી નથી. આ ફિલ્મ નો એક સંવાદ છે....
" આપણે ત્યાં બાયડી થી પૈસા કમાવાઇ નહીં, પૈસા કમાવાઇ તો બાયડી બજારમાં આવી ગઈ કહેવાય."
આવા અંધકાર માં ન જીવતી બરાબર આ સ્ત્રીઓના જીવનમાં અંજવાળાનુ એક કિરણ આવે છે. મંજરી, ભુજ શહેરની ૭ ચોપડી ભણેલી પરણીને કચ્છ ના સમરપુરા ગામમાં સાસરે આવે છે. આ અંજવાળું દરવાજા ની તડથી બીજું એક અંજવાળું લાવે છે અને બધી સ્ત્રીઓ ના જીવન માં અંજવાળા પથરાય જાય છે. એ છે ઢોલી. અને પછી મીઠાના રણમાં ઢોલ વાગ્યો. અને સ્ત્રીઓની ગરબાની તલપ લાગી અને મન મુકીને ગરબે રમ્યા.
અભિષેક શાહ દ્વારા દિગ્દર્શિત આ ફિલ્મ ખૂબ સરસ છે. આ ફિલ્મમાં બધા એ ખૂબ સરસ અભિનય કર્યો છે.
Lokdawon ના સમય માં બીજી એક સરસ ફિલ્મ જોઈ એનો આનંદ.
