તું કલ્પનની ચાહતમાં વાસ્તવ વિસારે?
ભૂલી આજ ખુદની, સ્મરણને શું ચાહે!

બધી ચાહના બુદ્ધ થઇને એ ત્યાગે...
તું મીરા બની એક જણને શું ચાહે!

હતું માટલું માટીમાંથી બનેલું
ને ફૂટીને માટી મહીં એ મળી ગ્યું...
એ કણ કણથી એવું તો છૂટું પડી ગ્યું
કે એક કણ બીજા કોઇ કણને શું ચાહે!
હતું ખુદ એ રણ, તો એ રણને શું ચાહે!
તું મીરા બની એક જણને શું ચાહે!

તું ચાહે તો ચાહી લે આખો સમંદર,
જ્યાં ચાહતનું પાણી ઊછળતું નિરંતર.
ભલા! ખુદ જે પર્વતને ત્યાગીને આવ્યું
એ ચંચળ પ્રવાસી ઝરણને શું ચાહે!
તું મીરા બની એક જણને શું ચાહે!

એ ચાહે છો તત્વો, વિચારો ને જીવન
ભલે ચાહતો એ સરંજામ સાધન...
સકળ વિશ્વ ચાહી એ ત્યાગી શકે છે
જે ત્યાગે એ ત્યાગીને ચાહી શકે છે!

બધી ચાહના બુદ્ધ થઇને એ ત્યાગે...
તું મીરા બની એક જણને શું ચાહે!

- પ્રજ્ઞેશ નાથાવત 'પગુ'

Gujarati Poem by Pragnesh Nathavat : 111331710

The best sellers write on Matrubharti, do you?

Start Writing Now