અચાનક અહેસાસ થયો , અને હું દોડી એ મંઝિલ તરફ ;
જે મારી જ રાહ જોતી હતી, પરંતુ હું તો અસમંજસ માં હતી ;
દૂર સુધી કાળો અંધકાર અને ક્યાંક ખોવાઈ જવાનો ડર;
કદમ મારા થંભી ગયા , જ્યારે દેખાયું એક ભયાનક સ્વરૂપ;
વિશાળકાયા, ડરામણી છાયા,
ભાગવા નો પ્રયત્ન કર્યો , મારા પગ ની બેડીઓ સાથે ;
કદમ કદમ પર લડખડાતી, ડગમગાતી ,
થાકેલી , હારેલી
જ્યારે મધ્ય માં પહોંચી ;
તો સુંદર , મધુર , માદક , મનમોહક ,
સંગીત માં ખોવાઈ ને નાચવા લાગી ;
એક નાદાન શિશુ ની માફક ;
અને અંતિમ પડાવ પર પહોંચી ;
તો બેડીઓ મારી પાંખો માં પરિવર્તિત થઈ ચૂકી હતી.
અને ' હું કોણ છું ?' , 'મારું અસ્તિત્વ શું છે '
એ મને પૂર્ણ રુપે સમજાઈ ગયું હતું.
~ કોમલ જોષી
