તે ચિલ્લાઈ ઉઠી. એક નાની 13વર્ષની બાળકી હોવાને લીધે જરાય ખચકાટ વિના એ બરાડી ઉઠી , " આઈ હેટ યુ મમ્મી, આઈ હેટ યુ...... તે મને સ્કૂલ માટે સારી નવી બેગ ન લાવી આપી એના માટે નહીં પણ સ્કૂલથી હું આવું ત્યારે તું મારા ખભા પરથી બેગ નથી લેતી એટલે." સોનિયા પગ પછાડીને બોલી , "મમ્મી તને ખબર છે ઘરમાં હું જ્યારે દાખલ થાઉં ત્યારે તું ટાઇપિંગ જ કરતી હોય છે. અરે મમ્મી આજે મને કહેવા દે કે હું ઘરે આવું એની ખબર પણ તને ત્યારે પડે છે જ્યારે હું ફ્લોર પર બેગ પછાડું છું."
પણ મમ્મીએ મોબાઈલમાં ટાઈપિંગ ચાલુ જ રાખ્યું. સોનિયા ઉભરો ઠાલવીને સજળ આંખે ત્યાં જ ઉભી રહી.
સોનિયાની બિલાડી સોફાના પાયા પાસે બેઠી હતી એણીએ મોબાઈલમાં કઈક ગડમથલ કરતી સ્ત્રી તરફ કડક નજરે જોયું અને પછી બિચારી વ્હાલી સોનિયાની આંખોમાં ઉપસેલા મોતી ઉપર તરવરતી લાચારી સામે દયાભરી નજરે જોઈ રહી. પણ અફસોસ બંને લાચાર હતા !
- વિકી ત્રિવેદી
